12 september waren we op weg naar een enorme markt in Bergama. Deze markt is alleen op maandag tot 15:00 uur. We zijn tot Ayvalik gekomen. De weg van Sahil Cadesi naar Bergama duurde langer dan verwacht, komt ook doordat we 3 keer verkeerd gereden zijn. Dus om 15:00 uur kwamen we aan in Ayvalik. Een heel leuk havenstadje. 'Als we hier lang genoeg blijven kunnen we volgende week naar de markt'. Dus zo geschiedde. We vonden een prachtige plek net buiten de stad met een super uitzicht op de haven. Er was daar Club 'Kapri Plaji' een strandclubje met parasolletjes en ligbedden. De Club werd elke avond opslot gedaan met een groot ijzeren hek voor de ingang. Voor de rest kon je van alle kanten de Club in. De muurtjes waren knie hoog. We vonden het zo lief dat de eigenaar steeds zorgvuldig zijn Club opslot deed. We leende elke ochtend een beetje water van de Club voor een verkwikkende frisse douche. De eerste nacht kwam er een Polisi ( Turks) auto met zwaailichten naast ons staan. We hoorden de polisiradio tidelidie, en bij ons thuis kleurden de muren rood/blauw, rood/blauw, rood/blauw. Oh oh. Foute boel.... . De polisi stapte uit hun wagen. En ….. Hadden een momentje pauze. Ze kwamen van het uitzicht genieten. Lieten de deuren van de auto openstaan zodat ze de radio konden horen. De volgende 3 avonden kwamen ze weer. Samen met ons van het uitzicht genieten. De volgende dag hadden Miró en Goya weer school. Ze gaan als een speer. Wat zijn de juf en meester trots op de jongens. Ze verstaan ook al heel goed Engels, en dat staat niet eens op het programma. Na de schoolbel was Goya zo blij dat hij vrij was dat hij mij een hele stevige knuffel met een dikke kus gaf. ' Ik ben de juf hoor ,' zei ik tegen Goya. 'oh'. Zei Goya en schaamde zich echt, hij lachte verlegen en wist niet hoe hij kijken moest. Uiteindelijk gaf hij mij een hand en zei ' tot morgen '. Na zijn rondje terug naar huis zei hij, ' ik ben ook zo gewend dat jij mijn moeder bent '. Ayvalik is zeker de moeite waard om eens te bezoeken. Het is er niet touristis, alleen de Turken zelf gaan er op vakantie. De sfeer is er super relaxed. 17 september gingen we weer weg uit Ayvalik naar Bergama. Voor we vertrokken ging Mories nog op jacht. Brood jagen . Op de fiets want die hebben we mee. Vanuit onze plek zagen en hoorde we al knallen. Toen Mories in het centrum aan kwam was het er heel druk, allemaal polisi's ( onze vrinden) en militairen en hoge piefen. Mories wilde op zijn fiets springen toen hij ineens iedereen stil zag staan, niemand verroerde een vin. ' oeh!' dacht hij en stapte van zijn fiets bleef stokstijf staan totdat alle andere mensen ook weer bewogen. Een plechtig moment. Heeft hij dat zomaar mee mogen maken op jacht naar brood. Het 5de haasje hebben we aan de stad Ayvalik gegeven. Voor de gastvrijheid, de gratis douches bij club Kapri, de vriendelijk mensen & dieren, liters drinkwater dat we kregen, een doos olijven van een buurtvrouw, de polisi en de vissers die ons hebben geholpen met geen vis vangen. Het haasje staat er in een boom vlak bij onze illegale kampeerplek. Voor de eerlijke vinder. Langs de weg van Ayvalik naar Bergama zijn allemaal katoen velden. Als ik jullie een tip mag geven: ben je van plan een geneeskundestudie te gaan volgen, ga dan naar Bergama! Dit is zo'n leuke studenten stad. Het is er mooi er zijn hier veel Griekse oudheid vondsten. ( ja, Merlijn je hebt gelijk) De Asklepion de plek om geneeskunde te studeren. De Akropolis, ja ook hier. En overal waar je kijkt oude poorten, zuilen en brokstukken gemaakt door de oude Grieken. Ik ben er naar de Hamami gegaan. Daar ben ik flink onderhanden genomen. Ik schaamde mij dood, het meisje dat zich over mij ontfermde hoorde ik zuchten en gebaren dat ze het er warm van kreeg. Ze was mij aan het schubben, na een kwartiertje sauna. Het washandje was zo zwart. Oud vel bleef zich maar oprollen. Ze sprak geen woord Engels en ik maar 1 woord Turks. Maar ik kon duidelijk zien dat ze zo een vies tiepje niet vaak behandeld had. Nadat ze mij overgoot met thermisch water kreeg ik een heerlijke massage. Mijn gedachtes dwaalde weg en ik keek de Hamami rond. Zo'n badkamer wil ik later ook. Toen ik weg ging zei ik 'sorry for all that skin'. Ze kon mij niet verstaan maar ik heb in elk geval mijn excuses aangeboden. Haas gaf mij nog 2 aanwijzingen. In Ayvalik stond er een grote Mimosaboom voor de Marina. En toen ik mij gedroeg als bewoner van Bergama en bij een theehuisje een kopje thee ging drinken kwam Isa, een Turkse gids bij mij aan het tafeltje zitten. Mijn poging tot niet opvallen mislukt. Hij rade ons aan naar het thermaalbad de 'zegTINDALi' te gaan. 19 september. Vandaag naar de markt waar we al een week met smacht op hebben gewacht. Maar eerst de jongens naar school. Toen we eindelijk op de markt aankwamen zei Goya, ' dit is een saaie markt'. 'Nee hoor '. zeiden Mories en ik. 'Dit is een hele grote markt'. We hebben niet een week gewacht om naar een saaie markt te gaan! Maar Goya had wel gelijk. Voor hem dan. Ze verkochten er alleen maar groente en fruit en kruiden. Mories en ik deden ons best om niet te vinden dat we een hele week voor niks rond om Bergama gedwarreld hebben. Dus zei ik, 'maar eten is toch het belangrijkste van het leven, daarom verkopen ze hier alleen maar eten'. Mislukte poging. Ik geloofde mezelf niet eens, het is waar ik ben niet vaak op zo'n grote markt geweest maar misschien hadden we er teveel van gehoopt in onze week vóór de markt. We hebben er wel kilo's groente, fruit en noten gekocht. Genoeg voor minstens 3 dagen eten. We hebben er ook de 6de Haas gegeven aan een groenteman die ons tijdens onze pauze in 'Overland' een zak met tomaten en komkommertjes gaf door het hek. Toen ik met behulp van een zakwoordenboekje en een polisman, die ook geen Engels sprak, kon uitleggen dat het een geluksding was, gaf de groenteman het haasje een kusje op zijn hoofdje. Hij borg hem voorzichtig op. Later toen ik nog een kilo appels ging kopen zag ik dat hij het haasje aan 3 nieuwe polismannen liet zien. we zijn nu in Yenifoca.