hazenpad.reismee.nl

Geef Moie-Migo extra fotoruimte kado!
Home / Land van de verborgen paradijsjes

Land van de verborgen paradijsjes

24 dec. 2011
馃嚠馃嚪 vanuit Iran

Ik met mijn opstandige houding, begon het hoofddoekje te haten.
Alleen al omdat het moet en ik hou niet van dingen die moeten.
Wat als ik het gewoon niet doe, wat, wat, wat!
Maar ook ik doe nu gewillig wat moet, om problemen te voorkomen.
De eerste twee dagen werd ik er sacherijnig van, Mir贸 hield het doekje in de gaten. 'mama, je doekje is helemaal afgezakt' zei hij dan voorzichtig want hij wist dat ik daarna vloekend dat kutdoekje weer ophijs.
Maar de mensen maken het helemaal goed.
En ik bedenk steeds maar weer de v贸贸rdelen van het doekje.
Niemand kan mijn grijze haren tellen,
geen slechte haardag meer, uh 3.........
We blijven twee maanden in Iran dus moet ik er aan gaan wennen, ik hou het doekje alsmaar op om eraan te wennen net als toen, de eerste keer een BH.
Sjeses wat is het hier gaaf! ik kan wel janken! wat een mensen wat een natuur wat een toffe steden, met achter lelijke deuren en muren, ijzeren tuinhekken geweldige tuinen, huizen die eruit zien als paleizen.
En in de patio's Perzische tapijten, in steegjes verborgen winkeltjes en markten.
Wat een lieve mensen hier.
Je gelooft het bijna niet.
We waren nog geen half uur in Iran, zaten we bij 'a real Iranian familie' alsof ze op ons hebben gewacht, dat we eindelijk zijn aangekomen, thee te drinken en werd ik de keuken in geroepen om voor ons eitjes te bakken.
Goya en Mir贸 speelden met het jongetje 'Resa' een potje schaak, Mories zat tussen de mannen over de dieselprijs te praten en ik werd in de vrouwen hoek geroepen om te komen giechelen.
We konden elkaar niet verstaan, of we Perzisch spreken en waarom ik in hemelsnaam mijn grote zware zwarte wenkbrauwen niet epileer en WHY?..... Geen lippenstift en geen oogschaduw.
Ik maakte een toneelstukje dat als ik dat in de auto zou doen ik met alles in mijn ogen zou prikken.
Ze moesten er hard om lachen maar begrijpen het nog niet, waarom je niet mooi maken?
Het was een gezellige avond totdat plotseling Isa, de vader van de familie, bij de deur gebaarde dat we snel mijn boek moesten verstoppen waar ik tekeningetjes en verhaaltjes in opschrijf waarin we zaten te kijken.
Iedereen was in een stille paniek en probeerde zo ontspannen mogelijk naar ons te lachen.
Isa was buiten, kwam weer binnen en riep Mories met onze paspoorten.
Een tijdje later kwam Mories terug, 'komen jullie ook maar' zei hij tegen ons.
Buiten stonden twee soldaten met AK kalasnikov geweren, Goya vond het wel mooi en Resa ook.
Hij danste om de soldaten heen en probeerde stiekem de geweren aan te raken van achter de mannen en trok de aandacht van Mir贸 en Goya.
Zij probeerden niet te lachen want ze begrepen dat ze nu beter een beetje serieus konden blijven doen.
We stonden in een dorpje vlak na de grens met Armeni毛, vlak na Nordooz.
Bij de grens duurden het uren.
Er kwam namelijk net een bus vol mensen die ook allemaal naar Iran moesten en allemaal samen met ons langs de controle moesten, Armeni毛 uit, Iran in.
Die pech hadden we, want voor de rest was er helemaal niemand.
Alleen wij en een bus vol mensen.
Mir贸 en Goya kregen de slappe lach.
Ze hoorden de douanier aan Mories vragen of ik zijn 'wife' was en zij zijn twee baby's.
Hahaha papa is op reis met twee baby's en een wijf!
Uiteindelijk reden we Iran binnen het jaar 1390 25-9, staat in ons paspoort.
De middeleeuwen riepen Mir贸 en Goya, we zijn terug in de tijd!
Mir贸 zou graag in de middeleeuwen jarig zijn maar helaas moeten we voor die tijd weer terug in 2012 zijn.
Omdat het zo lang duurde, was het donker geworden waren we moe en kregen we honger.
Dus reden we naar het eerste de beste dorpje om daar wat te eten en te blijven slapen.
Inmiddels was het al na middernacht en stonden we buiten met Isa, Resa en twee soldaten.
Isa was zenuwachtig, Resa bleef dansen en wijzen naar de geweren, een van de twee soldaten telefoneerden met een meerdere.
Mories kreeg uiteindelijk de man aan de telefoon.
Dat we 50 km verderop moesten gaan, naar Jolfa, naar de 'free zone'.
We werden vriendelijk gedwongen naar de auto te gaan en meteen het dorp te verlaten.
Midden in de nacht reden we weg, nog net konden we Isa bedanken voor zijn gastvrijheid en nog net kon Isa Mories de weg naar Jolfa wijzen.
De dames hebben we niet meer kunnen zien en Resa stond ons springend en dansend uit te zwaaien.
Isa en zijn familie krijgen natuurlijk een Haas! Maar ons vertrek was zo snel en plotseling dat we op de terugweg snel even een Haasje over hun hek gooien, voordat de soldaten het zien.
Later lazen we dat de politie bij de grens paranoia is en denkt dat alle buitenlanders spionnen zijn.
Dat als je te voet deze grens over gaat je snel in een taxi moet springen en zo snel mogelijk deze plek moet verlaten.
Er is een free zone, ze staat zelfs op de wegwijs borden op de snelweg, je moet ook een poort door om de free zone binnen te rijden.
In Jolfa zochten we een leuk plekje voor de nacht en vielen heel snel in slaap, we waren allemaal uitgeput.
Ik heb wel voor het eerst tijdens deze reis die nacht 3 hazen gezien, vast de neefjes van Haas.

17-12-2011 of 26-9-1390
reden we verder naar Tabriz waar we een kaart van Iran hebben gekocht en yes yes, een Perzisch alfabet.
Van Tabriz zijn we naar Zanjan gereden over de tolweg waar we welkom werden geheten en we niet hoefden te betalen voor de weg.
In Zanjan werden we wakker in de zon!

27-9-1390.
We wreven net onze oogjes uit of er stonden twee meisjes, Nargez en Ensia met drie kommetjes soep, brood en groenten in 't zuur.
'Welkom in my country' zeiden ze in koor.
En schrokken toen ze zagen dat we met z'n vieren zijn.
Ze kwamen later terug met nog een kom soep voor Mr.
Ik bracht de kommetjes terug met een Haasje, zij kwamen weer naar ons met een doosje kadootjes en een foto van de jongens die ze gemaakt hadden.
Eigenlijk wilden we alleen in Zanjan slapen, even door de stad lopen en weer door rijden.
We zijn 5 dagen in Zanjan gebleven en dat was de schuld van Mr Naser.
Als jullie Pierre naar ons toesturen om te kijken of alles goed met ons gaat, laat hem dan op zijn minst een snorretje opplakken, zo herkennen we hem toch!
Hij speelde de rol van Mr Naser wel heel goed.
Hij hield vol dat hij Naser is en niet Pierre.
Mr Naser wilde niet dat we in de auto sliepen en bracht ons met zijn moeder (oma Joon) ja hoor herkend! Naar 'the Garden house' wat hij later 'your house' noemde.
'Mrs Mories, what is your name?' vroeg Naser toen we in de auto zaten.
Drie nachten hebben we in the Garden house geslapen.
Gelunched en gedineerd bij familie Naser.
En Shab Jalda bij hun gevierd, de langste nacht.
Ze komen dan allemaal samen, eten watermeloen en blijven de hele nacht wakker om er zeker van te zijn dat de ochtend komt.
Mr Mories en Mr Masoed (broer van Mr Nasser) hebben een goochelshow opgevoerd maar we zijn voor de ochtend naar bed gegaan.
Pierre euh... Mr Naser heeft de 28ste Haas gekregen.
Ik heb van zijn dochter een simkaart gekregen voor Iran en we hebben vandaag kerstmis 23 december 2011 of een gewone dag in 1390 een sms-je ontvangen van Mr Masoed:'hello Mr Mores and Mrs Esabel and my brothers dear goya and mero how are you? Where you? We are heavy hearted maryam:I am homesick'. Maryam is zijn vrouw.

We zijn gister met veel moeite uit Zanjan vertrokken.
Net voorbij Teheran hebben we een plekje langs de snelweg gezocht.
Vanaf de service plek zijn we de volgende dag naar Kashan gereden, weer geen tol hoeven betalen. 'What a nice car, welkom in Iran'.
'Had je ooit gedacht dat je 'Persian Golf' op de wegborden zou zien staan?' vroeg Mories.
Op de snelweg picknicken de mensen gewoon op de vluchtstrook of in de middenberm.
Vuurtje maken waterpijp erbij.
En bij pech maken ze een vuurtje achter de auto als van dat het de gevarendriehoek is.
Hier in Kashan zie je in de kleine smalle straatjes soms deuren met een korte dikke klopper en een lange dunne zodat ze een ander geluid maken als je aanklopt.
De bewoners kunnen dan horen of er een man of een vrouw voor de deur staat en weten wie er open moet gaan doen.
We zijn er nog niet achter welke klopper je als vrouw of als man moet gebruiken.
Het is de 23ste, kerstmis maar we hebben geen kerst sfeer.
Perslot hebben we Shab Jalda gevierd dus dat dan als kerst.
Nieuwjaar is hier ook niet.
Het word hier pas 1391 in maart.
Maar de jongens hebben wel kerstvakantie.

Reacties

Reacties

martina
24 dec. 2011, 23:48

Wat een mooi verhaal over het begin in Iran. Dus de kortste dag in Iran is dezelfde als hier.Wat leuk dat het daar gevierd wordt.Probeer er snel achter te komen welke klopper je moet gebruiken wanneer je bij iemand aan wilt kloppen.Wel handig, net zo bij ons de nummermelder op de telefoon.
Liefs Martina

martina
25 dec. 2011, 02:29

lieverds
Hier nu wel kerst. Van de jager 3 ganzen gekregen. heb er 1 geplukt. 2jan. 1 meenemen voor Nikkie en Lotte.Miro' oefen je nog steeds viool? En ook ten gehore gebracht in de landen waar je was?
Liefs Martina

Rosie
25 dec. 2011, 12:39

Ha Ies,

Fantastisch allemaal daar, ik zou zo wel even bij jullie willen zijn. Het ziet er echt leuk uit. Heel fijn kerstfeest gewenst en een goed nieuwjaar. Ik denk aan jullie en wie weet kom ik jullie nog wel even opzoeken in het voorjaar. veel liefs van je vrind Rosie

Claudia
26 dec. 2011, 22:19

Wat een heerlijk verhaal weer. Alweer lieve mensen op jullie pad. Superleuk om te lezen.

Leonoor
28 dec. 2011, 12:43

Ben in de drukte helemaal vergeten jullie fijne Kerst toe te wensen. Hoop dat deze Kerst inderdaad gezellig was. Wil jullie hierbij alvast een voorspoedig en vooral GEZOND 2012 toewensen. Geniet van jullie berichten. Leonoor

buuf
29 dec. 2011, 09:24

Wat een ervaringen geweldig. Wacht alweer op de volgende.. Prettige Jaarwisseling jullie ben benieuwd waar xr

carolien
29 dec. 2011, 13:16

lieve allemaal,
wat een geurende en sfeervolle verhalen.We voelen ons hier graag verbonden met alle "gelukshazen-ontvangers-over-de-wereld"! Het winkelpand in de Kapelstraat lijkt heel mooi te worden.(is nog lang niet klaar) Een gelukkig liefdevol 2012 -_-'x

marga lucas
01 jan. 2012, 12:54

Wat een mooie verhalen. Geniet met volle tuigen als ik het lees. Kan me voorstellen dat je ontroerd raakt door al die vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen.
Had ik toen ik voor het eerst in Turkije kwam.
Wij wensen jullie een gezond en liefdevol 2012 toe van ons drietjes.

minilama
02 jan. 2012, 13:39

Hoi lieve schatten, de allerbeste wensen voor 2012! Dat jullie nog veel lieve mensen tegenkomen en van prachtige landschappen mogen genieten. Onze kerstwensen vanuit DL lijken niet aangekomen, maar toen hebben we natuurlijk ook aan jullie gedacht.

xxxx MiNiLaMa

joon de vos
03 jan. 2012, 13:48

Wat een heerlijke verhalen weer! Veel genieten in 2012.

Dag lieffies , liefs en 100000 kusjes omajoon.

Martina
04 jan. 2012, 16:36

Lieve kinders
Heel veel nog meer mooie dagen in de door jullie te kruisen landen, in 2012. Broer Henk in Australie leest nu ook jullie verhalen.Nikki en Lotte werden 2 jan. 3 jaar. Was erg leuk die twee dames te zien.Kijk met spanning naar jullie volgende verhalen en avonturen.
Liefs Martina

wivica
05 jan. 2012, 19:44

he, hier eindelijk mijn witte en vredevolle Kerst- en geluk in het nieuwejaar kaartje! aub, met zoveel dank voor het delen van jullie avontuur, steeds weer. Nu is het wel even stil daar. Geen verbinding of zo? Storm en veel teveel water in Groningen. Mijn dak zit nog vast. Ik mag jullie vast een voor een lekker omhelzen voor het nieuwe jaar. XXXX, Wivica

Daan Witteveen
07 jan. 2012, 20:52

Ik heb er nog over gedacht om met ze zessen zoon reis te maken maar miijn moeder wil me zo lang niet missen dat vind ik onzin. Ik heb zin om weer naar school te gaan en ik heb er een niewe vriend bij hij heet Justin. En vrijdag 13 Jan .krijg ik botox. En ik mis jullie. Jullie verhaalen zijn leuk! GR Daan

Martina.
08 jan. 2012, 00:25

Daan houdt van avontuur. Maar niet van een botox behandeling tegen het kwijlen. Wanneer het helpt is het goed en een beetje pijn wel te dragen. Miro' en Goya ik mis jullie net als Daan ook.Wacht met spanning op de volgende foto's en verhalen.

Martina.
08 jan. 2012, 00:33

Hoop dat jullie het te druk hebben iets van jullie te laten horen, maar mis de verhalen wel.Heb zulke goede berichten over de gastvrijheid over Iran gehoord. En jullie eerste contact bevestigde dat ook. Zou graag meer van dat soort verhalen van jullie lezen.2 weken zijn best wel lang.
xxxxx Martina

Nico
08 jan. 2012, 01:11

Hallo grote broer van me.
Hoe is het met jullie in Iran?
Mis jullie zeker.
zou wel leuk zijn om weer wat leuke verhalen te lezen van jullie reis. :-)
Groetjes van mij Nico:-)

minilama
16 jan. 2012, 16:45

In Koeweit staat ook een hele mooie Moskee en inderdaad fantastisch, zoals ze de akoestiek regelen in de moskee, helemaal geen versterkers nodig. Jammer dat Buthan niet gaat lukken, maar gelukkig zijn jullie flexibel. Fijn om te lezen dat jullie nog genieten van de natuur en de lieve mensen op de wereld. Nick en ik mogen vanavond van Lana's kookkunsten genieten in restaurant 15a. In het kader van het lustrum. Wanneer zijn Miro en Goya aan de beurt om voor jullie te koken? x Minilama

{{ reactie.poster_name }}
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Laatste verhalen

Alle reisverhalen

Laatste reacties

Meer reacties

Laatste foto's

nog meer foto's

Blijf op de hoogte!

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ mailingForm.errorMessage }}
Je bent nu aangemeld voor de mailinglijst!